O castiñeiro é unha das árbores máis emblemáticas de Galicia. Malia que autóctona, os romanos estenderon o seu uso coma árbore para o alimento animal, afianzándose con maior forza no Noroeste do que xa era tradicional. A partir de época moderna, estas árbores foron unha importantísima fonte de alimento no rural galego, como amosan denominacións do tipo “árbore do pan”. Ademais, proporcionaban madeira para moblería, cestería, leña para quentarse… A madeira nobre dos castiñeiros, habitual para usos de carpintería mobiliaria, foi moi utilizada no Ribeiro para facer estacas de soporte e condución das cepas de viña, pois resiste ben a intemperie.
Os castiñeiros que se enxertan con castes seleccionadas ao longo dos séculos, cultívanse formando conxuntos denominados Soutos Mansos. Este é o caso dos castiñeiros de Cima de Vila. Moi preto da aldea, subindo desde Santa Cruz de Arrabaldo, en cambio, está o lugar de Soutomanco, que posiblemente faga referencia a que parte del cambiou de dono e de uso, para se converter en terras de labor.